Znaczenie hispanistyki i językoznawstwa hiszpańskiego w Polsce nie przestaje rosnąć w ostatnich latach, co z kolei powoduje zainteresowanie językoznawców z różnych krajów udziałem w polskich projektach, w celu zaprezentowania wyników swoich badań. Przykładem tego jest ta monografia.
Książka składa się z 17 tekstów (20 autorów), które podzielono na trzy duże bloki: językoznawstwo, dydaktykę i przekład. Dotyczą one konkretnych tematów związanych m.in. z językoznawstwem komputerowym, językoznawstwem stosowanym, językoznawstwem kognitywnym, nauczaniem języka hiszpańskiego jako języka obcego czy tłumaczeniami literackimi lub specjalistycznymi. Wśród autorów znajdują się wielkie nazwiska hiszpańskiego językoznawstwa, jak Rafael Cano Aguilar, który prezentuje ważny rozdział na temat typologii tekstu i organizacji dyskursu w historii języka hiszpańskiego od średniowiecza do Złotego Wieku, czy Tomás Jiménez Juliá, który w swoim rozdziale wyjaśnia ewolucję niektórych zaimków względnych.
Choć większość autorów pochodzi z Hiszpanii i Polski, czytelnik znajdzie tu również rozdziały napisane przez przedstawicieli uczelni z krajów takich jak Tajwan czy Meksyk, co świadczy o tym, że hispanistyka w Polsce jest ważną platformą, umożliwiającą popularyzację własnych osiągnięć naukowych.